มะเร็งเต้านม กับ ประสบการณ์ชีวิตที่มีค่ายิ่ง ตอนที่ 2 เรื่องราวของ คุณสุชาดา สังข์เจริญ

19-Nov-2018 อ่าน : 2137 คน

ต่อเนื่องจากตอนที่ 1
ประสบการณ์ที่ได้พบเจอมาจากการเป็นมะเร็งเต้านม ทำให้คุณสุชาดา สังข์เจริญ ได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมาย และเข้าใจชีวิตมากขึ้นดังเรื่องราวต่อไปนี้

ดิฉันสนใจหลักกฎแห่งกรรมและเห็นใจชีวิตของสัตว์โลกเพิ่มขึ้น หลักคำสอนของพระพุทธเจ้าหนึ่งในศีลห้า การไม่ฆ่าไม่เบียดเบียนสัตว์ ทุกชีวิตรักตัวเองกลัวความเจ็บป่วยและความตาย ถ้าเราไม่เบียดเบียนชีวิตสัตว์ แม้ว่าจะตัวเล็กตัวน้อยจะทำให้มีความสุขใจและสุขภาพดี ฉันเคยวางกับดักหนูและแมลงสาบ พ่นยาฆ่าปลวก สิ่งที่ทำไว้เหล่านั้นฉันคิดว่าได้ชดใช้กรรมไปแล้วไม่ทั้งหมดก็บางส่วน ทุกวันนี้ดิฉันพยายามไม่เบียดเบียนสัตว์ แม้แต่มดบางครั้งเห็นอยู่ในแก้วน้ำก็ตักขึ้นมาให้เขามีชีวิตอยู่ต่อไป เห็นปลาที่ขายในแผงตลาดก็จะแผ่เมตตาให้ในใจว่า “สัพเพ สัตตา” และเมื่อมีโอกาสในวันพระหรือวันสำคัญก็จะซื้อไปปล่อยที่แม่น้ำ

      ดิฉันสนใจเรียนรู้และฟังคำสอนทางพุทธศาสนามากขึ้น ความอยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองล้วนเป็นเหตุแห่งทุกข์ หากไขว่คว้าหามาได้ถ้าไม่ใช่ของเราสิ่งนั้นก็ต้องจากเราไป หนึ่งในศีลห้าเช่นเดียวกัน ดิฉันสามารถลดความอยากได้สิ่งของ เสื้อผ้า เครื่องประดับลงได้หลังจากหายป่วยแรกๆ ดิฉันไม่สนใจเรื่องการแต่งตัว แม้นาฬิกาก็ไม่สนใจที่จะนำมาใส่ โดยเห็นว่าเป็นสิ่งภายนอกและเริ่มใช้ชีวิตแบบพอเพียง เรื่องของอาหารก็เช่นเดียวกัน ความอร่อยในรสชาติบางครั้งอาจเป็นการสร้างทุกข์เนื่องจากไม่เหมาะสมกับร่างกาย เกิดการสะสมสารพิษและก่อให้เป็นเซลส์ที่ไม่ปกติได้ ฉันได้เรียนรู้สอนตัวเองและคิดได้ว่าไม่ว่าจะรับประทานอาหารประเภทใดเข้าไปก็ขับถ่ายออกมาเหมือนกัน จึงเลือกอาหารที่มีประโยชน์เพื่อสุขภาพที่ดีของร่างกายในอนาคต ลดการเกิดโรคภัยให้ตนเองได้ และปรับเรื่องอาหารเป็นมังสวิรัติ ข้าวกล้องเน้นผักและผลไม้และทานอาหารเสริมเท่าที่จำเป็น หลีกเลี่ยงการรับประทานอาหารนอกบ้านและการดื่มแอลกอฮอลล์ ดิฉันจะภูมิใจและอร่อยกับการทำอาหารเองเนื่องจากสะอาด ปลอดสารและประหยัด บางมื้อก็มีอาหารสูตรแปลกๆ ทาน แม้ต้องใช้เวลาการล้างและเตรียมนาน ซึ่งก่อนหน้านี้ดิฉันไม่เคยทำอาหารทานเองเลย

         หลังการผ่าตัดใหม่ๆ ดิฉันปฏิบัติตนดูแลเรื่องอาหารและความสะอาดอย่างเคร่งครัด 1 ปีต่อมาได้พบเม็ดที่เต้านมอีก ดิฉันไม่สบายใจจึงได้ผ่าตัดออกและยังร้องขอให้แพทย์ตัดเต้านมทิ้งเสีย แต่แพทย์บอกว่าไม่จำเป็น หลังจากนั้นอีก 6 เดือน ก็พบก้อนเม็ดที่คอ แพทย์ได้ตรวจเจาะน้ำและนัดผ่าตัด แต่ยังมิได้เข้ารับการผ่าตัด ดิฉันได้ไปรักษาทางด้านจิตใจ ต่อมาก้อนเม็ดที่คอได้หายไป ทุกวันนี้ค่าของผลเลือด CEA-153 ของดิฉันอยู่ในเกณฑ์ปกติ คือมีค่าอยู่ระหว่าง 15-21

        ดิฉันสนใจดูแลตนเองและพักผ่อนมากขึ้น โดยเลิกงานสอนพิเศษ ลดความอยากมีอยากเป็นหรือความโลภนั่นเอง คิดว่าการหาเงินมาไว้ถ้าไม่มีโอกาสได้ใช้ก็ไม่มีประโยชน์ ลดความเครียดในงาน สิ่งของและบุคคลต่างๆ คิดทั้งด้านบวกสิ่งที่ดี และด้านลบสิ่งที่ไม่ดี ของสิ่งของหรือบุคคลนั้นๆ และเห็นว่าการมีและใช้ชีวิตในทางสายกลางที่พระพุทธเจ้าทรงสอน เป็นหนทางแห่งความสุขอย่างแม้จริง และได้นำมาปรับใช้ในการดำเนินชีวิต

        ดิฉันรับรู้ความรู้สึกในความห่วงใยของบุคคลในครอบครัวมากขึ้น ทุกคนเป็นห่วงดิฉันให้สติและกำลังใจมากขึ้น คุณพ่อช่วยนั่งสมาธิเพื่อแผ่บุญกุศลให้ท่านเจ้ากรรมนายเวร คุณแม่สวดมนต์ขอให้คุณพระคุ้มครองให้หายเร็ว พี่สาวพี่สะใภ้ให้ความรู้เรื่องการปฏิบัติตัวและทำอาหารอร่อยๆ มาให้ทาน พี่ๆ น้องๆ เพื่อนที่ทำงาน มอบและให้สิ่งที่ดีแก่ดิฉันซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่อาจลืมได้ และในที่นี้รวมถึงคุณหมอทุกท่านด้วย

          จากประสบการณ์ครั้งนี้บอกฉันว่า “กำลังใจ” เป็นสิ่งสำคัญมากที่สุดที่ผู้ป่วยควรมี และได้รับจากบุคคลในครอบครัว หรือการสร้างขึ้นมาให้แก่ตนเองจากคำกล่าวว่า “ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน” ฉันอยากให้ผู้ป่วยทุกท่านสร้างขึ้นให้แก่ตัวเองด้วยวิธีการต่างๆ ซึ่งดิฉันมีวิธีการให้ ได้แก่ การคิดว่าเราป่วยเป็นโรคในขณะนี้นั้นดี เพราะอายุยังไม่มากและพอช่วยเหลือตัวเองได้ ถ้าเป็นตอนอายุน้อยหรืออายุมาก ร่างกายอาจไม่แข็งแรงพอที่จะได้รับยาเคมี และดิฉันยังได้เอารูปของท่านผู้บริหารหญิงคนหนึ่งซึ่งได้ป่วยและหายเป็นปกติแล้วมาติดไว้ที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้ง และบอกตัวเองว่าต้องอดทนต้องหายป่วยและต้องมีสุขภาพดีเหมือนท่าน

           ส่วนในเรื่องการคิดจะคิดในทางที่ดีและเป็นกลาง ไม่เข้าข้างตัวเองหรือผู้อื่น ไม่โทษผู้ใดหรือสิ่งใด มีการสวดมนต์ นั่งสมาธิ ทำใจให้สงบอยู่กับปัจจุบัน ใช้คติธรรมสอนใจ รวมทั้งการได้รับกำลังใจจากบุคคลในครอบครัว ญาติพี่น้องและเพื่อนร่วมงานเป็นสิ่งที่จำเป็นและทำให้ดิฉันได้ผ่านวิกฤตของชีวิตในครั้งนี้ได้ โดยเฉพาะพี่ๆ และเพื่อนร่วมงานได้นำหนังสือธรรมะมาให้อ่าน รวมทั้งการได้ศึกษาด้วยตนเอง กำลังใจทางธรรมะจากการไปวัดเพื่อสะเดาะเคราะห์ก็เป็นทางหนึ่งที่เปลี่ยนความทุกข์ในขณะนั้นได้ ซึ่งฉันได้รับและสัมผัสได้ด้วยตนเอง อีกสิ่งหนึ่งคือการแลกเปลี่ยนและได้รับความรู้จากเพื่อนผู้ป่วยด้วยกัน ดิฉันได้รับกำลังใจจากเพื่อนหลายท่านที่เคยเป็นและนำประสบการณ์มาปรับใช้ รวมทั้งเรื่องยาน้ำสมุนไพรจีนที่ดิฉันได้รู้จากคุณพี่ลี ซึ่งได้แนะนำให้ทาน ซึ่งดิฉันได้ซื้อและทานทำให้ร่างกายสดใสแข็งแรง

      ประการสุดท้าย ดิฉันคิดว่าการอยู่ในสังคมต้องมีการดูแลช่วยเหลือและแบ่งปันสิ่งดีๆ ให้แก่กัน ทั้งการดูแลการช่วยเหลือการแบ่งปันสิ่งดีๆ ที่ดิฉันได้รับจากการป่วยครั้งนี้ เป็นสิ่งที่ฉันได้ตั้งใจว่าจะนำคำสอนขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า โดยใช้ทางสายกลางหรือมรรค์มีองค์ 8 มาเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิต อีกทั้งจะให้การช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาส และจะทำตัวให้เป็นประโยชน์ทำกุศลให้แก่สังคมและส่วนรวมมากขึ้นเท่าที่โอกาสอำนวย ในทุกวันนี้หากดิฉันได้พบเห็นผู้ป่วยที่ได้รับยาเคมี ก็อยากเข้าไปแนะนำและให้ประสบการณ์ของตัวเองแก่บุคคลเหล่านั้นให้คลายความทุกข์ใจ บทความนี้ก็เป็นทางหนึ่งซึ่งขอขอบคุณชมรมมา ณ ที่นี้

     นี่คือประสบการณ์ที่มีค่ายิ่งที่ไม่สามารถหาและลืมได้ ซึ่งดิฉันอยากให้เป็นบทเรียนและเป็นกำลังใจกับผู้ป่วยหรือบุคคลทั่วๆ ไปที่ยังไม่ป่วยได้นำไปใช้ในการดูแลตนเองหรือบุคคลที่รู้จัก เพื่อเป็นแนวทางในการรักษา ซึ่งปัจจุบันการรักษาโรคมะเร็งมีหลายทางทั้งทางการแพทย์แผนปัจจุบัน การแพทย์แผนทางเลือก ได้แก่ การใช้ยา อาหาร สมุนไพรจีน การรับประทานอาหารไบโอติก วารีบำบัด ดนตรีบำบัด การฝึกสมาธิ โยคะ ชี่กง การทำดีท๊อกซ์ เป็นต้น การเข้าร่วมกิจกรรมพบปะผู้มีประสบการณ์ที่จัดโดยหน่วยงานต่างๆ การใช้หลักธรรมะหรือการเจริญวิปัสสนากรรมฐาน ซึ่งท่านสามารถเลือกแนวทางที่เหมาะสมหรือใช้การผสมผสาน ในความเห็นของดิฉันเห็นว่าทางสายกลางขององค์สมเด็จพระพุทธเจ้า เป็นทางสายเอกสำคัญที่จะช่วยปรับทุกข์กายและทุกข์ในที่เกิดขึ้นให้บรรเทาและหายไปได้ ขอให้ท่านได้เลือกนำไปปรับใช้กับตนเอง เพื่อการมีชีวิตอยู่อย่างสุขภาพดี เป็นที่รักของครอบครัว และเพื่อช่วยเหลือสังคมและประเทศต่อไป

   สิ่งที่ท่านผู้ป่วยหรือญาติควรระลึกอยู่เสมอ คือ ทุกคนย่อมมีวันที่ฟ้ามืดมัวฝนคะนอง แต่หลังวันนั้นพ้นไปแล้วฟ้าย่อมสว่างสดใสอีกครั้ง จึงขอเป็นกำลังใจให้ท่านไม่ท้อแท้หรือสิ้นหวัง และจงเติมพลังใจให้เข้มแข็ง เพื่อต่อสู้ให้วันที่ฟ้ามืดผ่านพ้นไปได้โดยเร็ว จงใช้วิกฤตให้เป็นโอกาส ท้ายนี้ขอกล่าวว่าทุกสิ่งในโลกนี้ล้วนเกิดขึ้นและดับไปเป็นธรรมดา และขอให้ทุกท่านโชคดี